I owe it all to God

This lot is located at Brgy. San Carlos Paniqui Tarlac, Philippines. The Size of the lot is 20 thousand square meters (2 Hiktars). Malaking property at isa pa maraming puweding gawin, naiisip ko nga puwede kung idevelop ang lugar namin para naman makatulung ako sa mga kabataan na nasa amin. Isa sa mga pangarap ko ang maipagpatuloy ko ang pagtulong sa School nang Elementarya sa aming lugar which is taon taon ay aking sinisikap na matulungan sa abot nang aking makakaya. Kailangan nang malaking grocery store sa aming lugar kaya naisip ko ring magpatayo, sana pagpalain pa ako nang Panginoong Jesus para marami pa akung matulungan. Maganda ang lugar namin may surkat malapit na daan papunta sa Tarlac City in 30 minutes makakarating na sa Tarlac, kahit saan gustong pumunta somewhere norte malapit lang 45 minutes drive to Manaog and if going to Baguio City just two and half hours drive. Kaya naman minabuti kung magpatayo nang aking bahay sa lugar na aking kinagisnan, malayo sa pol-yusion, tahimik na lugar, malayu sa panganib at higit sa lahat malinis na kapaligiran.

Napakasarap talaga nang pakiramdam pag nakakatulung ka sa kapwa. Hinde mahalaga kung pasasalamatan o rerespituhin ka nang mga taong natulungan mo, basta ang mahalaga nagawa mo kung ano ang misyon mo sa buhay na ibinigay ni God saiyo. Kahit gaano pa kalaki ang pagkakasala saiyo nang isang tao matutu kang magpatawad at pakinggan kung ano ang sinasabe nang Diyos sa puso mo, Tao lang tayo wala tayong karapatan para maningil at magparusa sa mga taong nagkasala sa atin. Sana huwag natin kalilimutan na ang buhay natin ay hiram lang ito sa ating mahal na panginoon at huwag hayaan na sarile natin mismo ang sumira sa ating buhay. Iisa lamang ang nais nang ating Panginoong Diyos, iyon ay magmahalan at magpatawaran. Sana huwag natin pairalin ang masama na pumasok sa ating mga puso, maging mapagbantay at maging maingat sa bawat kataga na binibigkas nang ating bibig sa mga kapwa. Ang isang pagkakamali ay hinde ito kailanman puweding sabihing sorry nabigla ako, Gaano ka man katutuo sa paghingi nang sorry iyon ay nakatatak na sa isip at puso nang tao kaya sana mag-ingat tayo parati. Ang pagiging malapit sa Diyos at sa kanyang bugtong na anak na si Jesus ay isang napakalaking pagpapala para sa aking buhay sapagkat kahit kailan hinde niya ako pinabayaan sa buhay. Noong nakaraang taon pumanaw ang aming pinakamamahal na Ina, sa hinde ko inaasahang pangyayari dahil sa lima kaming magkakapated at ako pa ang bunso, doon ko naramdaman ang tunay na pag-iisa sa buhay kunde kapanalig ko ang Panginoong Diyos, wala ni isa sa aking mga ate, at kuya ang nagbigay nang tulong, pati mga kapated at kahit sarile naming ama ay wala ring ibinigay na tulong, anong sakit at hirap ang aking naramdaman pero kailaman hinde ako bumitaw sa aking Ama na itinuturing ang Diyos na maykapangyarihan sa lahat, ang buong akala ko may pamilya ako ngunit wala pala lalo na pagdating na sa setuation na kailangang-kailangan ang pagkakaisa bilang pamilya. Masakit lalo pa bunso ako sa Pamilya, pero hinde ako nagtanim nang sama nang loob sa kahit isa sa kanila, bagkos tinulungan ko pa ang tatlo kung mga kapated na magpahanggang ngayon patuloy ang pagtulong ko at umaasa sila na hinde sana ako magsawa. Alam ko ang lahat nang bagay may hangganan lalo pa kung alam ko na subra na at hinde na dapat, pero kahit ganoon pa man kahirap hinde ko kayang pabayaan ang mga kuya at ate ko. Mahal-mahal ko silang tatlo at ganoon din ang tatay ko. Sa aming Ina na labis ang aking pagmamahal sana nakikita niya ang aking mga ginagawa ngayon. Iyan ang tunay na dahilan kung bakit nagawa kung ipamahagi ang tunay na pagmamahal at pagpapatawad.